به گزارش اختصاصی پایگاه خبری آب و انرژی؛ چین و ایالات متحده به عنوان بزرگترین تولیدکننده گازهای گلخانه ای در جهان، نقشی اساسی در ایجاد اجماع در کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد در سال 2023، که به طور گسترده به عنوان COP28 شناخته می شود، ایفا خواهند کرد که اکنون تا 12 دسامبر در دبی در حال برگزاری است. اما تیرگی روابط مانع همکاری شده است.
نشست سران همکاری اقتصادی آسیا و اقیانوسیه (APEC) ماه گذشته در سانفرانسیسکو حکایت از یک پیشرفت داشته است. رئیس جمهور ایالات متحده جو بایدن و همتای چینی وی شی جین پینگ، متعهد به همکاری در زمینه اهداف جدید انرژی های تجدیدپذیر جهانی و رسیدگی به آلودگی متان و پلاستیک هستند. با این وجود، تفاوت هایی در حوزه حذف تدریجی سوخت های فسیلی وجود دارد.
در COP28، چین و ایالات متحده با هم به عنوان بخشی از یک ” فضای ذخیره‌سازی جهانی ” همکاری می‌کنند تا پیشرفت به سوی هدف مشترک محدود کردن گرمایش جهانی تا 1.5 درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطوح قبل از صنعتی شدن را، همانطور که در توافقنامه پاریس مشخص شده است، بسنجند. موفقیت این تلاش های مشترک برای پیشبرد اهداف جهانی آب و هوا بسیار مهم است. پیش از این، در روز اول مذاکرات تعهدی برای ایجاد یک صندوق جدید برای کمک به کشورهای فقیرتر آسیب دیده از بلایای اقلیمی وجود داشته است، اگر چه گزارش شده است که ایالات متحده و چین حمایت قابل توجهی ارائه نکرده اند.
سیاست‌های بیشتر و بیشتر ایالات متحده در قبال چین به عنوان رقابتی است که در آن منافع استراتژیک همسو نیستند، در حالی که به طور همزمان در جایی که منافع متقابل همگرا می‌شوند، همکاری را تقویت می‌کنند. تغییرات اقلیمی یکی از مسائل ضروری است که در آن همکاری به عنوان یک فرصت تثبیت‌کننده در نظر گرفته می‌شود و به سؤالات مربوط به هوش مصنوعی یا سلامت جهانی پس از همه‌گیری کووید-19 گسترش می‌یابد. برخلاف نظام‌های مستقل جنگ سرد، چین در نظم اقتصادی ساخته‌شده توسط آمریکا ادغام شده است که منجر به وابستگی متقابل اقتصادی می‌شود، به طوری که تقریباً 5.2 میلیون مهاجر چینی در ایالات متحده ساکن هستند و حدود 300000 دانشجوی چینی در دانشگاه‌های آمریکا تحصیل می‌کنند. . این امر باعث شده است تا محققان مختلف از برچسب هایی برای توصیف روابط دوجانبه استفاده کنند، مانند ” شرکای رقابتی گراهام آلیسون “، ” رقابت تعاونی ” جوزف نای یا ” وابستگی متقابل رقابتی ” رایان هاس.
پکن پس از سفر رسمی نانسی پلوسی، رئیس وقت مجلس نمایندگان آمریکا به تایوان در سال گذشته، همکاری خود را با ایالات متحده در زمینه تغییرات آب و هوایی و سایر مسائل متوقف کرد . پکن مدعی حاکمیت بر تایوان است و شدیداً هدف این سفر را نقض سیاست «چین واحد واشنگتن» می‌داند. روابط به دلیل حادثه “بالون جاسوسی” در فوریه امسال بدتر شد. چین استدلال کرد که این یک بالن هواشناسی بود که از سهوا از مسیر خارج شده، در حالی که ایالات متحده اعلام کرد که بالون برای نظارت است و آن را ساقط کرد.
در دیدار بایدن و شی در اپک، از سرگیری همکاری در زمینه تغییرات آب و هوایی را مشاهده کردیم و این منجر به امیدواری برای کمک به ثبات روابط شده است. رشد اقتصادی چین با پیش‌بینی کاهش بیشتر، در سال آینده کاهش می‌یابد که می‌تواند بر جایگاه داخلی شی تأثیر منفی بگذارد. در همین حال، بایدن با چالش های سیاست خارجی در اوکراین و خاورمیانه دست و پنجه نرم می کند و بدون شک ترجیح می دهد در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال آینده شاهد مشکلات بیشتری در منطقه هند و اقیانوس آرام نباشد.
بنابراین، همکاری در زمینه تغییرات اقلیمی یک گام مثبت است و هر کشور متعهد به تسریع در استقرار انرژی‌های تجدیدپذیر، برای تسریع گذر از سوخت‌های فسیلی است. با این حال، پکن تمایلی به ایجاد یک جدول زمانی قطعی برای حذف تدریجی زغال سنگ نشان نمی‌دهد و به نگرانی‌های مربوط به امنیت انرژی اشاره می‌کند، در حالی که کاهش رشد اقتصادی یک چالش است. و سیاست ایالات متحده در مورد اقدامات زیست محیطی، به ویژه اگر تغییری در دولت صورت گیرد، علامت سوالی می گذارد.
آزمون در حال حاضر دستیابی به اجماع در کنفرانس COP28 خواهد بود. تلاش ها برای تعیین اهداف جهانی جدید برای اقتصاد سبزتر و کمک های مالی بیشتر برای کشورهای در حال توسعه که با تغییرات آب و هوایی دست و پنجه نرم می کنند، بر بحث غالب خواهد بود. مواضع اتخاذ شده توسط ایالات متحده و چین نقش اساسی در تصمیم گیری برای نتیجه بازی خواهد داشت.
منبع: موسسه لووی
