یادداشت روز
هماکنون با توجه به فضای انتخاباتی جاری، کاندیداهای محترم برای این بتوانند آرای بیشتری را به دست آورند، در تلاش هستند برنامههای منحصربفرد و کارآمدی داشته باشند. یکی از مهمترین برنامههایی که بایستی کاندیداها برای آن برنامه مدونی داشته باشند برنامه تعامل با دیگر کشورها و توسعه روابط اقتصادی با آنها خصوصا کشورهای همسایه است. که در شکل بینالمللی به آن دیپلماسی اقتصادی میگویند در این خصوص کاندیداهای محترم باید نشان دهند که برنامه هایی برای توسعه روابط دارند و فقط از طریق توسعهی تجارت و یا توسعه صادرات است که میتوانند به اهداف خود که همان شکوفایی اقتصادی است دست یابند.
در این زمینه نمونههایی از دیگر کشورها داریم مانند ترکیه که در سال 1980 صادراتی بالغ بر 3 میلیارد دلار داشت وامروزه این رقم به 200 میلیارد دلار رسیده است، و رشد اقتصادی 7% داشته است. کشورهایی که در این خصوص میتوان نام برد: مالزی، کره جنوبی و اندونزی هستند که رشد اقتصادی بالایی دارند و توانسته اند به شکوفایی اقتصادی خوبی دست یابند،
سوال اینجاست که:
آیا نباید کاندیداهای ما برنامهی مدون برای توسعه روابط و رشد اقتصادی داشته باشند؟
برخی از کاندیداها صحبت از FATF دارند، و عضویت در برنامه FATF را راهی برای برقراری مجدد روابط با دیگر کشورهای جهان میدانند.
که این مسئله نیازمند شفافسازی دقیق برنامههای کاندیداها در جهت توسعه در این زمینه برای مردم است.
کاندیداهای محترم باید نشان دهند که آیا میتوانند پیشنهاد عضویت در FATF که ماههاست در شورای عالی تشخیص مصلحت نظام معلق مانده است را عملیاتی کنند؟ و یا اینکه موضوع تحریمها و رفع آنها و مذاکرات وین به چه ترتیبی خواهد بود؟
آیا کاندیداها ابزار لازم را برای توسعه دارند؟
بسیاری از برنامههای کاندیداها از جمله تخصیص اعتبارات مالی به جوانان نیازمند زیرساخت و اقدامات اولیه از جمله رشد اقتصادی، توسعه صادرات، رفع تحریمها، بهبود روابط با دیگر کشورها، عضویت در FATF و هزاران مسئله دیگر که نیازمند شجاعت و جسارت در جهت پیشبرد اهداف ملی است.
گامهای بسیار مهمی را باید کاندیداهای محترم بردارند که اولین آن توسعه تجارت خارجی و یا همان عملیاتی کردن مواضع دیپلماسی اقتصادی است.
همچنین در خصوص مسائل داخل کشور مشکلات زیادی وجود دارد، برای مثال افراد زیادی از رانت ها استفاده کردهاند و مجوزهایی را گرفتهاند، که در حال حاضر درصدد فروش مجوزها هستند.
مسئله حائز اهمیت اینست که دولت بعدی نباید اجازهی ادامهی این رانتها و رانتخواریها را بدهد، و باید همهی مجوزهای دریافت شده لغو و به صورت عادلانه مجددا بین افراد داوطلب و متقاضی توزیع گردند.
این مجوزها در زمینههایی چون: معدن، راهاندازی کارخانهجات، واردات، و غیره است که افراد دارای مجوز در حال حاضر همگی از رانت برخوردار بوده و بدینوسیله این مجوزها را اخذ کردهاند و اغلب از ارزهای دولتی برای مقاصد خود استفاده میکنند.
به هر ترتیب برنامه ریزی برای توسعه تجارت، رشد و شکوفایی اقتصاد داخلی و خارجی و همچنین مبارزه با رانت از اهم موضوعات است که امیدواریم کاندیداهای محترم مجدانه آن را در برنامههای خود در نظر داشته باشند.