هوش مصنوعی فعلی ما را تا کجا خواهد برد؟

به گزارش آب و انرژی؛  سایت تحلیلی نشنال اینترست اخیرا مقاله ای با قلم «آرتور هرمان» با عنوان «سوال پیش رو در سال ۲۰۲۴: هوش مصنوعی فعلی ما را تا کجا خواهد برد؟» منتشر نموده است. ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.

هوش مصنوعی علیرغم نگرانی‌ها در کنگره امریکا در مورد وضعیت غیرقابل کنترل این فناوری، محرک اصلی افزایش بازار سهام در سال ۲۰۲۳ شد. ترس از اینکه این فناوری ما را به طعمه‌ای برای ربات‌های سبک ترمیناتور تبدیل کند، از بین رفته است.

یکی از نگرانی‌های متخصصان مدرن، تقلای چین برای تبدیل شدن به برترین کشور هوش مصنوعی است، زیرا در سال ۲۰۲۲ بیش از دو برابر تعداد مقالات علمی در مورد هوش مصنوعی نسبت به ایالات متحده آمریکا منتشر کرد و در عین حال برتری خود را نسبت به ایالات متحده در برنامه‌های کاربردی مرتبط با هوش مصنوعی افزایش داد

اما یکی از نگرانی‌های متخصصان مدرن، تقلای چین برای تبدیل شدن به برترین کشور هوش مصنوعی است، زیرا در سال ۲۰۲۲ بیش از دو برابر تعداد مقالات علمی در مورد هوش مصنوعی نسبت به ایالات متحده آمریکا منتشر کرد و در عین حال برتری خود را نسبت به ایالات متحده در برنامه‌های کاربردی مرتبط با هوش مصنوعی افزایش داد.

ایالات متحده آمریکا اکنون میزبان بیش از ۱۸۰۰۰ استارت آپ هوش مصنوعی است. مطالعه اخیر ادوبی نشان می دهد که ۷۷ درصد از مصرف کنندگان فناوری اکنون از فناوری AL استفاده می کنند.

علاوه بر این شرکت مشاوره مک کینزی دریافت که پذیرش کسب و کار هوش مصنوعی از سال ۲۰۱۷ بیش از دو برابر شده و نیمی از تمام مشاغل آمریکایی به نوعی از ان استفاده می کنند. به طور کلی، مک‌کینزی پیش‌بینی کرد که هوش مصنوعی مولد به تنهایی ۲.۶ تا ۴.۴ تریلیون دلار در سال به اقتصاد جهانی اضافه می‌کند که بخش عمده آن به ایالات متحده آمریکا، قدرت برتر در این حوزه در جهان، سرازیر می‌شود.

تسلط آمریکا بر هوش مصنوعی به طور تصادفی رخ نداده و نتیجه برنامه ریزی و سرمایه گذاری دولت نیست. در عوض این یک موضوع چند دهه‌ای بوده است که دانشمندان، مهندسان، غول‌های تجاری، سرمایه‌گذاران، رویاپردازان را در بر می‌گیرد، علاوه بر فرهنگ کسب‌وکار آمریکایی در بازار آزاد که پذیرای ایده‌های جدید و فناوری‌های جدید است و مایل به سرمایه‌گذاری در آنجاست. با این وجود در سال ۲۰۲۳، سه نظر سه اندیشمند در مورد اینکه بخش هوش مصنوعی در سال ۲۰۲۴ به سمت خوب یا بد حرکت می‌کند، برجسته شد.

اولین مورد «سم آلتمن»، مدیر عامل و نابغه OpenAI و ChatGPT است – یک برنامه مبتنی بر AL که آمریکایی ها و جهان را از پتانسیل های انفجاری هوش مصنوعی مولد آگاه کرد. هوش مصنوعی مولد یعنی  قادر به تولید متن، تصاویر یا رسانه های دیگر است، نحوه زندگی، کار و تجارت ما را تغییر می دهد.

اعلام ناگهانی آلتمن او را به کاپیتال هال آورد تا با کنگره و کاخ سفید درباره آینده هوش مصنوعی صحبت کند، موضوعی که او مدافع و خوش بین قوی آن بود. با این حال، سایر اعضای هیئت مدیره OpenAI تردیدهای خود را داشتند. سپس اوایل نوامبر گذشته، آلتمن از سمت مدیرعاملی برکنار شد و هیئت مدیره به دنبال جانشینی بود. این خبر موج‌های شوکی را در حوزه هوش مصنوعی و تجارت ایجاد کرد و برخی برای بازگشت مجدد آلتمن فریاد زدند. حتی اعضای هیئت مدیره که به او رای منفی داده بودند نیز در تصمیم خود تردید داشتند.

در کمتر از یک هفته، آلتمن در حالی که هیئت مدیره دستخوش تغییرات اساسی شده بود، دوباره به مسئولیت رسید. برخی از تحلیلگران این حادثه را با اخراج و استخدام مجدد استیو جابز به عنوان مدیرعامل اپل در سال ۱۹۹۷ مقایسه کردند. با این حال، اخراج آلتمن هیچ ارتباطی با تصمیمات تجاری او نداشت. بازگرداندن آلتمن نشان می دهد که اکثریت اعضای هیئت مدیره نظر خود را در مورد آلتمن و آینده هوش مصنوعی تغییر داده اند. بازگشت آلتمن سیگنال روشنی را به خوشبینان هوش مصنوعی ارسال کرد که حداقل در حال حاضر، مایلیم خطرات این حوزه را برای درو کردن مزایای آن بپذیریم.

یکی دیگر از خوشبینان هوش مصنوعی «لیزا سو»، مدیر عامل شرکت میکرو دستگاه های پیشرفته آمریکایی (AMD) است. این شرکت یکی از پیشگامان نوآورانه نیمه هادی بود که نام سیلیکون ولی را به خود اختصاص داد. با این حال، در حالی که ای ام دی در دهه ۲۰۰۰ از بازار نسبتاً ثابتی در ریزتراشه‌های دستگاه‌های بازی برخوردار بود، تحت سلطه شرکت‌هایی مانند اینتل قرار گرفت و در سال ۲۰۱۴ تا آستانه ورشکستگی رفت. سپس لیزا آمد. سرپرستی او نسل جدیدی از پردازنده های پیشرفته را برای مشتریان ای ام دی به نام نسل Ryzen به ارمغان آورد که با عرضه تراشه MI۳۰۰X AMD در نوامبر امسال به اوج خود رسید. سو گفت تراشه جدید پیشرفته ترین شتاب دهنده هوش مصنوعی در صنعت است.

این مهم در واقع تراشه ای بود که مستقیماً انویدیا، رهبر این صنعت در تراشه های هوش مصنوعی را هدف قرار می داد. ارائه لیزا سو برتری MI۳۰۰X را نسبت به تراشه H۱۰۰ انویدیا نشان می‌دهد که شرکت‌هایی مانند آمازون، متا، مایکروسافت و گوگل از آن برای توسعه ابزارهای هوش مصنوعی مولد خود استفاده می‌کنند.

انتقال به تراشه‌های هوش مصنوعی یک حرکت خوب برای ای ام دی است زیرا تراشه‌های بازی دقیقاً همان تراشه‌هایی هستند که برای تراشه‌های مخصوص هوش مصنوعی مورد نیاز هستند. برخلاف واحدهای پردازش کامپیوتری (CPU) استاندارد، واحدهای پردازش گرافیکی (GPU) دارای هزاران هسته هستند که فرآیند آموزش یادگیری ماشین را در قلب هوش مصنوعی مولد سرعت می بخشند. پردازنده‌های گرافیکی برای توسعه و اصلاح الگوریتم‌های هوش مصنوعی وارد عمل می‌شوند. هر اتفاقی که با هوش مصنوعی به عنوان یک فناوری رخ دهد، به لطف لیزا سو، رقابت برای ارائه ابزارهای انجام سریع‌تر، ارزان‌تر و کارآمدتر از همیشه شدیدتر خواهد بود.

آنچه در مورد هوش مصنوعی به عنوان یک فناوری اتفاق می افتد، نگرانی اصلی سومین شخص در لیست من از انقلابیون هوش مصنوعی بود – نام او «هنری کیسینجر» است. بیشتر او را به عنوان وزیر امور خارجه افسانه ای در زمان ریچارد نیکسون می شناسند، کسی که در سال ۱۹۷۱ ارتباط چین را مهندسی کرد و اسرائیل را از نابودی در جنگ یوم کیپور در سال ۱۹۷۳ نجات داد. با این حال در اواخر عمر، کیسینجر مجذوب احتمالات شد و خطرات هوش مصنوعی به عنوان یک فناوری تحول آفرین را بیان نمود. او و «اریک اشمیت»، یکی از بنیانگذاران گوگل کتابی به نام «عصر هوش مصنوعی و آینده بشری ما» نوشتند که احتمالات زیادی را برای دنیای تحت سلطه هوش مصنوعی از جمله کاربرد آن در سلاح های مرگبار، تروریسم و مراقبت های بهداشتی بررسی می کرد.

ظهور هوش مصنوعی با ظرفیت آن برای یادگیری و پردازش اطلاعات به روش هایی که عقل بشری به تنهایی قادر به انجام آن نیست، ممکن است باعث پیشرفت در مسائلی شود که بیش از توانایی ما برای پاسخگویی ثابت شده اند

کتاب عصر هوش مصنوعی اولین نگاه مردم آمریکا را به خطرات احتمالی ناشی از ماشین‌هایی که می‌توانند اطلاعات را سریع‌تر از انسان‌ها پردازش کنند و به طور بالقوه جایگزین انسان‌ها در بسیاری از مشاغل و حرفه‌ها شوند و در آینده‌ای دور بر انسان‌ها برتری پیدا کنند، به مردم آمریکا داد. بررسی من از کتاب در آن زمان بسیار انتقادی بود، زیرا فکر می‌کردم که دیدگاه آن در مورد خطرات هوش مصنوعی فراری مبالغه‌آمیز است و راه‌حل‌های آن (مانند توافق‌نامه‌های بین‌المللی مشابه با توافق‌نامه‌های بین‌المللی در مورد سلاح‌های هسته‌ای) نادرست بود.

همانطور که کسینجر نوشت: ظهور هوش مصنوعی با ظرفیت آن برای یادگیری و پردازش اطلاعات به روش هایی که عقل بشری به تنهایی قادر به انجام آن نیست، ممکن است باعث پیشرفت در مسائلی شود که بیش از توانایی ما برای پاسخگویی ثابت شده اند. موفقیت سوالات جدیدی ایجاد خواهد کرد. هنری کیسینجر دانشمند یا مهندس نبود. با این حال او جرأت کرد نه تنها آنچه را که می‌خواهیم با هوش مصنوعی انجام دهیم، بلکه همچنین چرا می‌خواهیم این کار را انجام دهیم بیان کند.