در همین زمینه روز چهارشنبه ۲۴ فروردین ماه امسال مدیر دفتر بهره‌برداری از تاسیسات آبی و برق‌آبی شرکت آب منطقه‌ای تهران گفته بود: «این حرف درستی نبوده و با توجه به منابع آبی تامین‌کننده آب شرب تهران اعم از حجم آب ورودی به مخازن سدهای پنجگانه از طریق رودخانه‌های دائمی بالادست آن‌ها و منابع آب زیرزمینی، برنامه‌ریزی تامین آب شرب پایتخت انجام می‌شود.»
اما ظاهرا واقعیت موجود چیز دیگری است؛ بر اساس آمارهای رسمی هم‌اکنون حجم ذخیره سدهای پنجگانه تهران به ۴۵۳ میلیون مترمکعب رسیده که در مقایسه با روز مشابه سال گذشته که ۷۱۷ میلیون متر مکعب بود، کاهش ۲۶۵ میلیون مترمکعبی را نشان می‌دهد. این آمار به‌روشنی بیانگر کاهش ۳۷ درصدی منابع آب تهران نسبت به سال گذشته است و طرف دیگر در حال حاضر به طور متوسط در هر شبانه‌روز سه میلیارد و ۲۰۰ میلیون لیتر آب در تهران مصرف می‌شود. کار چندان پیچیده‌ای به نظر نمی‌رسد؛ کافی است این میزان مصرف آب را با حجم ذخایر باقی‌مانده مقایسه کنیم.
از سوی دیگر بنا به گزارش رسمی منتشرشده از ابتدای سال آبی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ تاکنون ۱۵۵ میلی‌متر بارندگی برای استان تهران ثبت شده که این میزان در مقایسه با ۲۰۸ میلی‌متر متوسط بلندمدت ۵۳ ساله، ۲۵ درصدکاهش داشته است.
افزون بر این موارد مطابق اظهارات احد وظیفه – رئیس مرکز خشکسالی و مدیریت بحران سازمان هواشناسی کشور از ابتدای فروردین‌ماه امسال متوسط دمای هوا دو درجه بالاتر از حد نرمال بوده و برآورد شده است که در هفته‌های آتی دما بیش از نرمال باشد.
شواهدی هم‌چون کاهش ۳۷ درصدی منابع آب و کاهش ۲۵ درصدی بارش‌های تهران و افزایش دو درجه‌ای دمای هوای فروردین ماه امسال نسبت به سال قبل موید گفته علی‌اکبر محرابیان، وزیر نیروست که چندی پیش گفته بود که سال دشواری به لحاظ تامین آب داریم.
اکنون که در فصل آب‌گیری مخازن سدها قرار داریم، از یک سو گرمای زودرس موجب تبخیر زودهنگام ذخایر برفی مخازن سدها می‌شود و از سوی دیگر نبود بارش‌های بهاری، تامین پایدار آب تهران را با چالش‌های نگران‌کننده‌ای مواجه خواهد کرد.
اکنون پرسش اصلی این است که با توجه به داده‌ها و ارقام انتشار یافته درباره وضعیت وخیم منابع و روند فزاینده مصرف آب، آیا موضع‌گیری مطرح‌شده در مورد نادرست بودن کمبود شدید آب این کلان‌شهر باز هم مطابق با واقعیت است؟
