تحقیقات اندیشکده مستقل “کربن تِرکِر” نشان می‌دهد عمده نیروگاه‌های زغال سوزی که ساختشان برنامه ریزی شده است از جمله همه نیروگاه‌هایی که در چین تحت ساخت قرار دارند برای برگرداندن هزینه هایی که برای ساخت آنها انجام شده است، تقلا خواهند کرد.
محاسبات انجام گرفته نشان می‌دهد ۹۲ درصد از تاسیساتی که در سطح جهانی ساخت آنها پیشنهاد شده یا تحت ساخت قرار دارند، هزینه ساخت بالاتری در مقایسه با جریان نقدینگی آتی که تولید خواهند کرد، خواهند داشت و حتی اگر سناریوی کسب و کار معمولی برای آنها در نظر گرفته شود که بر اساس آن کشورها محدودیتهای کمتری برای مقابله با آلایندگی کربن اجرا کرده و اهداف پیمان اقلیمی پاریس را محقق نمی‌کنند.
چین با طرح افزودن ۱۸۷ مگاوات ظرفیت تولید نیرو با استفاده از زغال سنگ به بیش از ۱۰۰۰ گیگاوات ظرفیت فعلی، پیشتاز است و پس از این کشور، هند با ۶۰ گیگاوات ظرفیت جدید در مقایسه با ظرفیت فعلی ۲۴۸ گیگاوات قرار دارد. اندونزی، ویتنام و ژاپن سه کشور بعدی فهرست پنج کشور آسیایی هستند که عامل ۸۰ درصد از پروژه های ساخت نیروگاه‌های زغال سوز جدید به شمار می روند. این کشورها قرار است جمعا بیش از ۶۲۰ واحد جدید با ظرفیت بیش از ۳۰۰ گیگاوات بسازند.
طبق یافته های این تحقیقات، انرژی تجدیدپذیر می تواند با صرفه جویی فوری در هزینه، جایگزین اکثر واحدهای زغال سوز جهانی شود. تا سال ۲۰۲۶ تقریبا همه نیروگاه‌های زغال سوز هزینه اداره بیشتری در مقایسه با ساخت و اداره ظرفیت تجدیدپذیر خواهند داشت. این محاسبات بر مبنای کاهش هزینه های انرژی تجدیدپذیر و افزایش هزینه استقراض است.
گزارش این اندیشکده نشان داده که حتی با کاهش پنج درصدی محاسبه هزینه محافظه کارانه ای که داشته است، غیرسودآوری زغال سنگ جهانی تا سال ۲۰۳۰ دو برابر شده و به ۵۲ درصد و تا سال ۲۰۴۰ به ۷۷ درصد افزایش پیدا می‌کند.
در نظر گرفتن محاسبات مذکور این احتمال را افزایش می‌دهد که نیروگاه‌های زغال سوز جهانی به ارزش ۲۲۰ میلیارد دلار در میان صدها دارایی متروکه ای قرار بگیرند که به گفته آژانس بین المللی انرژی تعطیل کردن آنها ارزانتر است.
طبق برآورد کربن تِرکِر، هزینه کلی یارانه دادن این نیروگاهها در صنعتی که عمدتا از حمایت دولتی برخوردار است، می تواند به ۱۵۰ میلیارد دلار برسد.
چین علاوه بر این که بیش از هر کشور دیگری در جهان نیروگاه زغال سوز دارد، در زمینه رشد تجدیدپذیرها پیشتاز است. این کشور صفر کردن آلایندگی کربن تا سال ۲۰۶۰ را هدف گذاری کرده اما تولید دی اکسید کربن چین ممکن است تحت برنامه های اقلیمی جاری همچنان رشد کند و در سال ۲۰۳۰ به اوج برسد. شی جین پینگ، رییس جمهور چین در آوریل اعلام کرد که دولت تحت چهاردهمین برنامه پنج ساله که از سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۵ اجرا می‌شود، ظرفیت زغال سنگ را به شدت کنترل خواهد کرد و در برنامه پنج ساله بعدی، به فاز بعدی حرکت می‌کند.
بنا بر آمار شورای جهانی انرژی بادی، مطابق با اهداف مذکور چین نصب ظرفیت نیروی بادی را در سال ۲۰۲۰ در مقایسه با سال پیش از آن دو برابر کرد و ۵۲ گیگاوات ظرفیت جدید به مرحله بهره برداری رسید. انرژی خورشیدی با ۴۸ گیگاوات ظرفیت جدید، دومین رکورددار رشد ظرفیت در سال گذشته بود.
همزمان با تحت فشار قرار گرفتن اقتصاد آتی نیروگاه‌های زغال سوز، دولت چین برای کاهش قیمت زغال سنگ حرارتی که در ماه مه در بازارهای آتی به رکورد بالایی صعود کرد، اقدام کرد. طبق آمار رسمی چین، واردات زغال سنگ حرارتی در ماه مه نسبت به مدت مشابه سال گذشته پنج درصد افزایش یافت و به نرخ سالانه ۱۱۰ میلیون تن رسید.
بر اساس گزارش فایننشیال تایمز، به گفته کاتارینا هیلن برند فون در نین، یکی از مدیران تحقیقات کربن تِرکِر، پروژه های زغال سوز در دست ساخت در چین با اهداف صفر کربن آلایندگی چین همخوانی ندارد. حتی نیروگاه‌های زغال سوز فعلی در ظرفیت کامل مورد استفاده قرار نمی گیرند. اگر این نیروگاهها ساخته می‌شوند و سپس کمتر از استاندارد مورد استفاده قرار می گیرند، به معنای آن است که هم اکنون هم در حال ضرردهی هستند.
