برق رسانی نروژ با انرژی بادی به سکوهای نفتی

منبع تولید برق نروژ چیست؟

نروژ حدود 90 درصد برق خود را از نیروگاه‌های برق آبی تامین می‌کند. این امر به شرکت‌های نفتی نروژ اجازه می‌دهد نفتی تولید کنند که دارای کمترین شدت کربن در جهان است. به عنوان مثال، میدان نفتی یوهان سوردروپ تنها حدود 0.67 کیلوگرم CO2 در هر بشکه تولید می‌کند. میانگین جهانی 16 کیلوگرم CO2 در هر بشکه است.
با این حال، برق‌رسانی به سکوهای نفتی با چالش‌هایی روبرو است. یکی از این چالش‌ها، افزایش تقاضا و قیمت برق در نروژ است. این امر به این دلیل است که استقبال از خودروهای الکتریکی، جنگ اوکراین و ارتباط نزدیک‌تر با بازار برق قاره اروپا، همگی باعث افزایش تقاضا و قیمت برق شده است.
ساخت توربین‌های بادی در خشکی، بدیهی‌ترین منبع جایگزین انرژی‌های تجدیدپذیر، درگیر بحث و جدل است. بسیاری از نروژی‌ها این سازه‌ها را ناخوشایند می‌دانند، در حالی که برخی دیگر می‌گویند روند توسعه این منابع بر حقوق گله‌داران بومی گوزن شمالی خدشه‌ وارد می‌کند.
شرکت‌های نفت‌وگاز همچنین قصد دارند بیش از 30 میلیارد دلار برای توسعه منابع نفتی جدید سرمایه‌گذاری کنند. این امر می‌تواند مردم و منابع را در سال‌های آینده در انحصار خود درآورد و جذب مهندسانی را که می‌توانند صنایع سبز مانند باتری‌ها و الکترولیزهای هیدروژنی را راه‌اندازی کنند، دشوارتر کند.
به نقل از بلومبرگ، بخش نفت 9 تراوات ساعت برق از زمین در سال 2022 برداشت کرد که حدود 7 درصد کل مصرف نروژ است و پیش‌بینی می‌شود این میزان تا پایان دهه دو برابر شود. شرکت نروژی استاتنت پیش‌بینی می‌کند که کمبود برق ممکن است در سال 2027 رخ دهد.
در آستانه انتخابات شهرداری در سپتامبر، رهبران احزاب از هر دو حزب چپ افراطی و راست افراطی به دلایل مختلف توافق کردند که برق‌رسانی، پرهزینه و راهی ضعیف برای دستیابی به اهداف اقلیمی است.
یک کمیته منصوب از سوی دولت که وظیفه بررسی گزینه‌های نروژ برای کربن‌زدایی را بر عهده داشت، اخیراً به این نتیجه رسید که این کشور باید از استفاده از انرژی زمین گرمایی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای خودداری کند. این کمیته همچنین پیشنهاد کرد که مجوزهای تولید و توسعه نفت‌وگاز تا زمانی که مجلس راهبردی برای حذف تدریجی عملیات نفتی را تصویب کند، تعلیق شود.
با این حال، همه احزاب در ائتلاف دولتی نروژ از ادامه تولید نفت‌وگاز حمایت می‌کنند. ثروت نفت‌وگاز 24 درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد و انتظار می‌رود که 81 میلیارد دلار در سال 2023 به خزانه دولت سرازیر شود.
یوناس گهر استور نخست وزیر نروژ استدلال می‌کند که هدف باید توسعه، نه از بین بردن صنعت باشد. در حالی که تولید نفت نروژ در اوایل دهه 2000 به اوج خود رسید و هیچ کس انتظار ندارد دوباره به این سطوح برسد، این کشور خود را به عنوان یک منبع سوخت پایدار و بلندمدت برای اروپا معرفی کرده است.
حتی گروه‌های محیط زیستی مانند بلونا نیز با صنعت نفت همکاری می‌کند. تقابل آن با رویکرد دولت این است که بیش از حد بر برق رسانی متمرکز است و به اندازه کافی برای دفن کربن در زیر بستر دریا انجام نمی‌دهد.
اوله آریلد لارسن، مدیر پروژه تاسیسات مزرعه بادی فراساحلی می‌گوید: «این پروژه فرصتی برای آزمایش فناوری باد فراساحلی است که Equinor امیدوار است در نقاط دورتر گسترش یابد.»
برای بسیاری از نروژی‌ها، تلاش‌های Equinor برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای خود، راهی برای تبرئه گناهان آب‌وهوایی آن است. اما برخی دیگر معتقدند که این تلاش‌ها تنها به عنوان بهانه‌ای برای افزایش تولید نفت استفاده می‌شود.
نروژ در حال تلاش برای یافتن راهی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از تولید نفت خود است. برق‌رسانی به سکوهای نفتی یکی از راه‌حل‌هایی است که این کشور در پیش گرفته است، اما برخی معتقدند که این اقدام کافی نیست.
علیرغم چالش‌ها، نروژ همچنان به تلاش برای تولید نفت پاک ادامه می‌دهد. این کشور معتقد است که تولید نفت پاک می‌تواند به جذاب‌تر کردن نفت نروژ در دنیایی که هدف آن کاهش مصرف سوخت‌های کثیف است، کمک کند.
نروژ در تلاش است تا تولید نفت خود را به شکلی پایدارتر انجام دهد، اما این تلاش‌ها با چالش‌هایی روبرو است، از جمله مخالفت‌های عمومی و کمبود برق.