گذار به انرژی پاک؛ تمرکز بر حمل‌ونقل جاده‌ای در اقتصادهای نوظهور
به گزارش پایگاه خبری آب‌وانرژی، آژانس بین‌المللی انرژی در گزارشی وضعیت فعلی و مسیر آینده بخش حمل و نقل جاده ای را به ویژه در اقتصادهای بزرگ در حال ظهور همانند برزیل، چین، هند، اندونزی، مکزیک و آفریقای جنوبی مورد بحث قرار می دهد. بخش حمل و نقل جاده ای نقش مهمی در مصرف انرژی جهانی و انتشار کربن دارد. علیرغم افزایش تقاضا برای خدمات حمل‌ونقل، مصرف انرژی و انتشار دی‌اکسیدکربن در این بخش تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله فعالیت حمل‌ونقل، کارایی انرژی و انواع سوخت قرار دارد.
این تجزیه و تحلیل نشان می‌دهد که اقتصادهای نوظهور اصلی که در این گزارش تحلیل شده‌اند، رشد قابل توجهی در تقاضای انرژی حمل و نقل جاده ای و موجودی وسایل نقلیه خود داشته اند. این گزارش پیش‌بینی می‌کند که مصرف سوخت حمل‌ونقل جاده‌ای در این اقتصادها همچنان در حال افزایش است و در حدود سال ۲۰۳۰ به اوج خود می‌رسد و سپس کاهش می‌یابد. تغییر به سمت وسایل نقلیه الکتریکی (EVs) نقش مهمی ایفا می‌کند، به طوری که انتظار می‌رود با افزایش ناوگان وسایل نقلیه الکتریکی، برق بیش از ۴۰ درصد از مصرف انرژی حمل و نقل را به خود اختصاص دهد.
انتشار دی‌اکسیدکربن در بخش حمل و نقل جاده ای با سهم قابل توجهی از اقتصادهای نوظهور منتخب در سطح جهانی افزایش یافته است. در سناریوی بلندپروازانه‌تر تعهدات اعلام شده (APS)، پیش‌بینی می‌شود که انتشار گازهای گلخانه‌ای تا اواسط دهه ۲۰۲۰ به اوج خود برسد و تا سال ۲۰۵۰ عمدتاً به دلیل افزایش پذیرش خودروهای الکتریکی به کمتر از ۰.۶ گیگا تن دی‌اکسیدکربن کاهش یابد.
این مقاله بر چالش‌های موجود در کربن‌زدایی بخش حمل‌ونقل جاده‌ای تاکید می‌کند و با استناد به گسترش اقتصادی، رشد جمعیت و گزینه‌های مقرون‌به‌صرفه برای کامیون‌های الکتریکی یا سلول‌سوختی، تاکید می‌کند. این گزارش نشان می‌دهد که دولت‌ها با تمرکز بر مداخلات سیاستی، وضوح در تصمیم‌گیری و توانمندسازی آژانس‌های اجرایی، نقشی حیاتی در هدایت گذار به انرژی پاک در بخش حمل‌ونقل جاده‌ای ایفا می‌کنند.
چالش سرمایه گذاری و مالی در انتقال حمل و نقل جاده ای با نیاز به تلاش های ملی و بین المللی قابل توجه برای بهبود محیط سرمایه گذاری برای انرژی پاک برجسته می‌شود. این مقاله سرمایه‌گذاری نهایی مورد نیاز سالانه را تشریح می‌کند و خواستار افزایش هزینه‌ها برای وسایل نقلیه الکتریکی، بهره‌وری انرژی، و زیرساخت‌های شارژ می‌شود.
در پایان، این مقاله توصیه‌هایی را برای دولت‌ها برای کربن‌زدایی بخش حمل‌ونقل جاده‌ای، از جمله توسعه برنامه‌های جامع حمل‌ونقل ملی، ارتقای حمل‌ونقل عمومی، تسریع برق‌رسانی، ارتقای استانداردهای مصرف سوخت، و افزایش جذب سوخت‌های زیستی پایدار ارائه می‌کند. همچنین بر اهمیت امور مالی و سرمایه گذاری تأکید می‌کند و اقداماتی مانند مشارکت عمومی-خصوصی، طبقه بندی و دستورات راهبردی برای مؤسسات مالی بین المللی را پیشنهاد می‌کند.
