آژانس بین المللی انرژی در جدیدترین گزارش خود برآورد کرد اگر کشورهایی که برای کربن زدایی اقتصادهایشان تا سال ۲۰۵۰ هدف گذاری کرده اند، این برنامه را به درستی اجرا کنند، نیازی به سرمایه گذاریهای جدید در نفت و گاز طبیعی وجود نخواهد داشت.
این آژانس از سوی عده زیادی به دلیل پیشنهاد بی محابایی که برای کربن زدایی سریع داشته، مورد انتقاد قرار گرفته است. لازم است توجه شود این آژانس در سال ۱۹۷۴ در واکنش به بحران نفت برای کمک به هماهنگ سازی پاسخ جمعی به اختلالات بزرگ ایجاد شد. با این حال وظایف این نهاد تحول یافته و گسترش پیدا کرده است تا به کشورها برای تامین انرژی مطمئن و پایدار برای همه کمک کند.
ساده است که بیانیه اخیر آژانس بین المللی انرژی درباره عدم ضرورت سرمایه گذاریهای جدید در نفت و گاز را انقلابی دانست اما این توصیه با در نظر گرفتن تدابیر مرتبط با هم مطرح شده است. یعنی اگر کربن زدایی جدی گرفته است، سرمایه گذاری در منابع انرژی جایگزین باید افزایش پیدا کند. مهمترین منبع برای پیش بینی آژانس بین المللی انرژی شمار رو به رشد دولتهایی هستند که متعهد شده اند تا سال ۲۰۵۰ به سطح کربن صفر دست پیدا کنند. با این حال بسیاری نگران امکان تامین مالی چنین اقداماتی به خصوص برای کشورهای فقیرتر مانده اند.
بخش گاز طبیعی در یک دهه گذشته از یک منبع انرژی منطقه ای بواسطه تولید LNG به سرعت به یک منبع انرژی جهانی تبدیل شد. فاجعه نیروگاه هسته ای فوکوشیما آلمان و ژاپن را به سوی گاز طبیعی جلب کرد.
بعلاوه پاک بودن گاز طبیعی نسبت به زغال سنگ دولتها را تشویق کرد این گزینه پاک تر را انتخاب کنند. چین با اجرای سیاست سوئیچ از زغال سنگ به گاز، این گزینه را انتخاب کرد و واردات گاز این کشور ماه گذشته ۲۶ درصد رشد سالانه داشت.
اگرچه سال ۲۰۲۰ به دلیل پاندمی کووید ۱۹ برای همه بازارها فاجعه بود اما LNG به سرعت بهبود یافت. به گفته برخی از تحلیلگران، تقاضای جهانی برای LNG طی ۱۰ سال آینده می تواند ۴۰ تا ۵۰ درصد رشد کند. حتی می تواند تا اوایل دهه ۲۰۴۰ دو برابر شود بنابراین چطور آژانس بین المللی انرژی می تواند بگوید سرمایه گذاری جدیدی ضروری نیست؟
اگرچه به طور کلی پرسشها و ابهامات زیادی مانند در دسترس بودن کافی مواد خام (مواد معدنی و فلزات) و سودآوری وجود دارد، پاسخ آژانس بین المللی انرژی عمدتا تکنولوژیکی است. بعلاوه مقرون به صرفه بودن منابع جایگزین گاز طبیعی در صورتی که موسسات مالی در سودآوری سرمایه گذاریهای بلندمدت در منابع مبتنی بر کربن تجدیدنظر کنند، می تواند بهبود پیدا کند. اگر ریسک داراییهای بی ارزش مانند سرمایه گذاریهای چند میلیارد دلاری LNG افزایش پیدا کند، پول ارزان می تواند به سمت پروژه های پایداری سرازیر شود که در دهه های آینده وجود خواهند داشت.
با این حال همه چیز برای صنعت جهانی LNG تیره نیست. تقاضای رو به رشد برای هیدروژن می تواند در زمانی که جهان در حال کربن زدایی است، بخش LNG را تحکیم کند. آژانس بین المللی انرژی انتظار دارد استفاده از هیدروژن از ۹۰ میلیون تن در سال ۲۰۲۰ به ۲۰۰ میلیون تن در سال ۲۰۳۰ افزایش پیدا کند. هیدروژن تولید شده از گاز طبیعی می تواند این شکاف را پر کند.
بر اساس گزارش اویل پرایس، اصلا معلوم نیست کربن زدایی با روندی که آژانس بین المللی انرژی پیش بینی کرده است امکان پذیر باشد. پرسشهای زیادی در خصوص سودآوری، موجود بودن مواد خام و جدیت دولتها در پیگیری اهداف تاکید شده وجود دارد. با این حال گزارش اخیر آژان
