بیش از یک دهه است که منطقه غرب اسیا بویژه ایران و عراق در گیر پدیده مخرب و ویرانگری به نام ریزگردها است که به دلیل گمانه زنی های غیر واقع، علت وقوع این پدیده همچنان در هاله ای از ابهام و بدون پاسخ باقی مانده است.
اما یک تحلیل دقیق مبتنی بر یک سلسله گزارش های میدانی نشان میدهد که عامل انسانی که منجر به تغییر عمدی و هدفمند اکو سیستم محیطی شده به بروز این پدیده خطر ناک که با هدف توقف توسعه پایدار در محور مقاومت صورت می گیرد، منجر شده است.
سوالی که همواره در اذهان متبادر می شود این است که اگر این ریزگردها نتیجه طبیعی متغیرات اقلیمی وکاهش نزولات اسمانی است چرا اراضی اشغالی فلسطین در گیر این ریزگردها نیست؟
واقع امر این است که طرح استفاده از اب به عنوان عامل فشار برای تحت تاثیر قرار دادن کشورهای عربی و اسلامی در محیط موسوم به ” هلال خصیب” که ایران، عراق و سوریه را شامل می شود، از ۳ دهه گذشته توسط صهیونیستها کلید خورد.
صهیونیستها از ۳ دهه گذشته استراتژی جنگ اب را در دستور کار خود قرار دادند و از انجائی که ترکیه درطول چند دهه گذشته روابط تنگاتنگی با اسرائیل دارد لذا صهیونیستها سرمایه گذاری وسیعی برای سد سازی بر روی رودخانه های دجله و فرات در ترکیه اغاز کردند.
احداث سد اتاتورک در زمان ریاست جمهوری سلیمان دمیرل رئیس جمهوری وقت ترکیه که مناسبات گسترده ای با اسرائیل داشت در چارچوب اجرائی کردن استراتژی جنگ اب قرار دارد.
احداث سد اتاتورک بر روی رودخانه فرات با قدرت ذخیره سازی بیش از ۴۸ میلیارد متر مکعب اب موجب شد تا در سال ۱۹۹۳ به دستور سلیمان دمیرل رئیس جمهوری وقت ترکیه دریچه های سد اتاتورک بسته شود و حقابه دو کشور سوریه و عراق از اب فرات به کمتر از ۱۰ در صد برسد.
طرح های موسوم به “گاپ” در ترکیه در واقع نوعی اعلان جنگ علیه ایران، ارمنستان، سوریه و عراق است زیرا ترکیه در این پروژه که با سرمایه گذاری مستقیم صهیونیستها کلید خورده، قرار است ۲۲ سد دیگر بر روی رودخانه های فرات، دجله و ایلیسو احداث کند.
کاهش دبی رودخانه های سر ریز در سوریه، عراق ودر نهایت ایران به ظهور پدیده ریز گردهای ناشی از خشک شدن تالاب هور العظیم، شده که هر ۳ کشور را در گیر کرده است.
اسرائیل به مشارکت در سد سازی بر روی رودخانه های دجله، فرات و ایلیسوکه از ترکیه سر چشمه می گیرند اکتفا نکرده بلکه کشور فقیر افریقائی مانند اتیوپی را نیز تشویق کرد تا سد النهضه را بر روی رودخانه نیل احداث کند.
این سد که بزرگترین سد در افریقا تلقی می شود با سر مایه گذاری ۱۰ میلیارد دلاری امریکا و سرمایه داران یهودی احداث شد که قدرت ذخیره سازی آن در نهایت به یکصد میلیارد متر مکعب اب، بالغ می شود.
با اینکه مصر و سودان روابط دیپلماتیک رسمی با اسرائیل دارند اما سیاست کلان این رژیم این است که تحت هیچ شرایطی اجازه ندهد کشورهای عربی به یک توسعه پایدار و امنیت غذائی کامل در دراز مدت، دست یابند.
مصر که در طول ۶ دهه گذشته بویژه در دوره جمال عبدالناصر رئیس جمهوری فقید مصر یکی از بزرگترین صادر کنندگان گندم و پنبه در جهان بود امروز به دلیل دخالت امریکا در مسائل داخلی این کشور به یکی از بزرگترین وارد کنندگان گندم تبدیل شد.
در دوره حاکمیت انور سادات رئیس جمهوری سابق مصر “۱۹۷۰- ۱۹۸۱” و حسنی مبارک “۱۹۸۱- ۲۰۱۱” امریکا در انتخاب وزرای کشاورزی و آبیاری مصر مستقیما نقش داشت و نوعا عوامل نفوذی خود را برای تخریب ساختار کشاورزی مصر به عنوان وزیرکشاورزی وارد کابینه ها ی مصر می کرد.
نتیجه این دخالت ها این شد که مصر از یک کشور صادر کننده گندم مرغوب به یک کشور وارد کننده این ماده مهم غذائی تبدیل شد.
اکنون با احداث سد النهضه توسط اتیوپی بر روی نیل ابی، دو کشور عربی مصر و سودان در اینده به دلیل کاهش سر ریز اب دچار مشکل کم ابی و نهایتا با کاهش ظرفیت های توسعه پایدار در حوزه های صنعتی وکشاورزی مواجه خواهند شد.
لذا جنگ اب عملا در غرب اسیا از یک اتاق عملیات مشترک ترکیه ای ـ اسرائیلی علیه کشورهائی که با رژیم صهیونیستی سازگاری ندارند اغاز شده است.
از این رو موضوع پدیده ریزگردها یک پدیده طبیعی نیست بلکه نتیجه وجود یک استراتژی مشترک صهیونیستی ـ ترکیه ای برای درگیر کردن کشورهای محور مقاومت با کم آبی و قحط سالی و در نهایت نابودی زیر ساختارهای توسعه عمرانی در این کشورها است.
